AddThis

Share |

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!! Ο ΦΟΒΟΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ!!!

Του Γιώργου Δελαστίκ
Φόβος και ανησυχία για το μέλλον επικρατούν παντού. Οχι μόνο στην Ελλάδα, όπου ολόκληρος ο πληθυσμός είναι βυθισμένος σε ένα τέτοιο κλίμα κατάθλιψης. Σε όλη την Ευρώπη το ίδιο συμβαίνει. Ανησυχούν όχι μόνο οι πολίτες που συμπεριλαμβάνονται στα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και εκείνοι που δεν αντιμετωπίζουν προσωπικό πρόβλημα επιβίωσης ή άνετης ζωής. Κορυφαίοι εκπρόσωποι της διανόησης, της οικονομικής σκέψης, ακόμη και του κατεστημένου δεν διστάζουν να εκφράσουν δημοσίως τους φόβους τους για το πού βαδίζει η Ευρώπη και οι υπόλοιπος κόσμος με την πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις των ηγετικών χωρών του πλανήτη.
Βίαιες αλλαγές κυοφορούνται. Στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών είναι εξόφθαλμο ότι αλλάζει ο χαρακτήρας του κράτους, καθώς ανατρέπει τις σχέσεις που είχε επί δεκαετίες πολλές σφυρηλατήσει με τους πολίτες. Το κράτος γίνεται πολύ πιο ξένο απέναντι στους πολίτες, καθώς κόβει μονομερώς ολοένα και περισσότερες από τις παροχές του προς αυτούς σε όλους τους τομείς – υγεία, συντάξεις, παιδεία, κοινωνική αλληλεγγύη, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

Ενα πιο επιθετικό κράτος κάνει την ίδια στιγμή την εμφάνισή του. Την ώρα που μέσω της λιτότητας μειώνει δραστικά τις παροχές του, ταυτόχρονα «γδέρνει» τους πολίτες μέσω μιας επιθετικότατης αύξησης της φορολογίας σε όλα τα επίπεδα. Μας παίρνει περισσότερα και μας δίνει λιγότερα, υποβαθμίζοντας διπλά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού. Μειώνει μισθούς και συντάξεις και αυξάνει το κόστος διαβίωσης. Η πολιτική αυτή αποσκοπεί στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των πολλών. Στους πολίτες γεννιέται το αίσθημα ότι οι κυβερνήσεις λεηλατούν τα εισοδήματά τους.
Λιτότητα ίσον καταστροφή, προειδοποιούν οι κορυφαίοι οξυδερκείς οικονομολόγοι του κατεστημένου – όπως π.χ. ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, Αμερικανός νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς. «Η Ευρώπη βαδίζει στη λάθος κατεύθυνση… Εχει ανάγκη από αλληλεγγύη. Δεν έχει ανάγκη από μια λιτότητα που θα οδηγήσει σε άλμα την ανεργία και θα φέρει την ύφεση», είχε τονίσει σε συνέντευξή του στη γαλλική «Μοντ» και είχε καταλήξει κατηγορηματικά στο συμπέρασμα: «Αν συνεχίσει αυτόν τον δρόμο, τότε οδεύει τρέχοντας προς την καταστροφή!»

Κατά της λιτότητας τάσσεται αναφανδόν και ο επίσης νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. «Πολλοί οικονομολόγοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, θεωρούν ότι αυτή η στροφή στη λιτότητα συνιστά τεράστιο σφάλμα» γράφει σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και προσθέτει: «Και ποιος θα πληρώσει το αντίτιμο γι’ αυτόν τον θρίαμβο της ορθοδοξίας; Η απάντηση είναι δεκάδες εκατομμύρια ανέργων εργατών, πολλοί από τους οποίους θα οδηγηθούν στην ανεργία για χρόνια και κάποιοι από τους οποίους δεν θα ξαναεργαστούν ποτέ πια».

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται ο κόσμος. Οι κυβερνήσεις φέρονται ανελέητα απέναντι στους πολίτες τους. Αν δουν ότι σκύβουν το κεφάλι, όπως οι Ιρλανδοί, τους φορτώνουν διαρκώς περισσότερα βάρη, μέχρι να τους λιώσουν. Πόσο άραγε θα αντέξουν οι λαοί; Η απουσία πολιτικής διεξόδου σε πολλές χώρες καθυστερεί ενδεχόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι όμως ικανή να τις ματαιώσει κιόλας; Η μέχρι τώρα ιστορική πείρα διδάσκει ότι αυτό αποκλείεται, αλλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε στην πράξη αν αυτό ισχύει και στη σημερινή εποχή.
Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί επίσης εκνευρισμός. Παλιοί εθνικισμοί αναβιώνουν στην Ευρώπη. Οι λαοί των χωρών-μελών της ΕΕ πιο πολύ κατηγορούν και περιφρονούν ο ένας τον άλλον παρά αισθάνονται αλληλεγγύη. Νομισματικοί πόλεμοι ΗΠΑ – ΕΕ – Κίνας – Ιαπωνίας κυοφορούνται. Ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ολοι μοιάζουν σαν να περιμένουν να ακούσουν ανά πάσα στιγμή καινούργιες κακές ειδήσεις.
Του Γιώργου Δελαστίκ στο Έθνος της 16/10/2010




ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ.....!!!! ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΑΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ......!!!!!



Killing Joke - Eighties


1 σχόλιο:

aua είπε...

Περί αντιστάσεως

Ι
Μην ψάχνεις ποτέ τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αντισταθείς. Δεν θα τους βρεις ποτέ, γιατί δεν υπάρχουν λόγοι να αντισταθείς. Η αντίσταση δεν βασίζεται σε λόγους. Η αντίσταση είναι προσανατολισμός της ύπαρξης, δεν ανήκει στην τάξη των έλλογων υπολογισμών.

ΙΙ
Όσο υποκρίνεσαι πως ψάχνεις τους λόγους, όσο ξοδεύεις τη ζωή σου ψάχνοντας εκεί όπου είναι σίγουρο ότι δεν θα βρεις τίποτε, τόσο θα σου προσφέρονται λόγοι να μην αντισταθείς. Γιατί βέβαια υπάρχουν ένα σωρό λόγοι για να συναινέσεις με ό,τι υπάρχει γύρω σου. Ο κόσμος είναι γεμάτος λόγους για να μην αντισταθείς. Η μεγαλύτερη νομιμοποίηση της πραγματικότητας, όσο άδικη ή δολοφονική και αν καταλήξει να είναι αυτή, είναι ό,τι υπάρχει.

ΙΙΙ
Το χειρότερο που συμβαίνει, το χειρότερο που μολύνει την κάθε σου μέρα, γίνεται συνώνυμο του οικείου, αυτού το οποίο καταντάς να φοβάσαι να χάσεις. Όσο φοβάσαι το χειρότερο που δεν έγινε ακόμα περισσότερο από το χειρότερο που συνήθισες και θα εξακολουθείς να συνηθίζεις, τόσο θα γίνεσαι ο ίδιος μέρος του προβλήματος για το οποίο υποκρίνεσαι πως ψάχνεις λύσεις.

ΙV
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι απλώς "προσπαθείς να ενημερωθείς αρκετά πριν αποφασίσεις για το πρακτέο." Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Ποτέ δεν θα πεις "αρκετά" στην "ενημέρωση". Η ενημέρωση που ζητάς είναι απλώς η εθιστική πρέζα που σου επιτρέπει να επιβιώσεις μέσα στο αβίωτο.

V
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι θα ήθελες να αντισταθείς αλλά δεν βρίσκεις άλλους που να αντιστέκονται. Η αντίσταση δεν βασίζεται στη θέληση, δεν αποτελεί πράξη θέλησης. Η αντίσταση προϋποθέτει μόνο ένα "δεν γίνεται αλλιώς", χωρίς δόξα και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για το αν τούτη η βεβαιότητα αφορά οποιονδήποτε άλλο.

VI
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν λες ότι περιμένεις να σε πείσουν να αντισταθείς. Η απόφαση για αντίσταση δεν είναι συνέπεια επιτυχημένης πειθούς. Αυτό που είναι προϊόν επιτυχημένης πειθούς είναι η συνέργεια, η συνενοχή, και ο συμβιβασμός.

VII
Δεν κοροϊδεύεις κανέναν όταν επικαλείσαι "επιπλοκές", πολυπλοκότητες, δυσκολίες και δυσχέρειες που σε παρεμποδίζουν απ' το να αντισταθείς. Αυτό που ήξερε ο τελευταίος αγράμματος χωρικός που σήκωσε κάποτε την τσουγκράνα απ' το χώμα στον ουρανό είναι μόνο πως δεν μπορεί να ζήσει άλλο με τον ίδιο τρόπο, πως αυτό που ζει δεν είναι ζωή. Ο άνθρωπος αυτός δεν επέλυσε τίποτε, ούτε πίστεψε πως επιλύει κάτι. Απλά σταμάτησε να ψάχνει απαντήσεις και έγινε ο ίδιος η ερώτηση.